Hola !
Vandaag is mijn zestigste dag in Spanje, en ik moet zeggen, de beste tot nu toe!
Ik zal beginnen waar ik de vorige keer geëindigd ben; las fallas.
Las fallas zijn dus feesten die enkel in de provincie Valencia gevierd worden, nergens anders in Spanje. Het valt het beste te vergelijken met carnaval, maar dan de indrukwekkende versie. Ze beginnen dus al maanden op voorhand aan het maken van de 'fallas', levensgrote poppen van karton/papier/ijzer/... Deze worden tijdens las fallas, tussen 15 en 19 maart her en der verspreid in de stad. Verder is er iedere dag gedurende las Fallas de mazcleta, waarbij er een heel vuurwerkspektakel is (maar zonder zicht, voornamelijk het lawaai van bommetjes die ontploffen). Dit is iets wat je zeker moet meegemaakt hebben als je Valencia bezoekt tijdens las fallas. Het geluid en gevoel dat dit meegeeft is echt onbeschrijfelijk. Je voelt letterlijk elke vezel in je lichaam trillen. Dan, op de laatste dag van las fallas, is er la crema, waarbij al die kunstwerken dus in brand worden gestoken (komt van een oude traditie). Het was heel indrukwekkend om die reuzachtige poppen in vlammen te zien opgaan, met het nodige vuurwerk, deze keer ook met beeld.
Een paar foto's ter verduidelijking:
Na las fallas vertrokken Kimberly en ik naar Barcelona. Na een vijf uur durende treinrit kwamen we aan. We hadden een airbnb appartementkamer gehuurd, in een zijstraatje van La Rambla, knal in het centrum dus! De eerste dag hebben we gewoon veel rondgewandeld en alle kleine straatjes van Barcelona ontdekt.
Op de tweede dag stonden een gratis citytour (zoals in Madrid) en een bezoek aan La Sagrada Familia op de planning. De tour was zeer interessant en we leerden Barcelona op een andere manier kennen. Het goede van een gidsing is dat je het verhaal meekrijgt, achter iets wat anders misschien gewoon 'een kerk' of 'een beeld' zou zijn. Dit brengt zo een grote meerwaarde aan een citytrip, dat ik echt van plan ben dit altijd te proberen op eender welke citytrip ik nog zal maken. Na de citytour aten we in 'Pim Pam Plat' een heerlijke veggieburger, de eerste sinds ik hier in Spanje ben. De Sagrada Familia was echt super super indrukwekkend. Zoooo een groot gebouw, echt zot! We trokken een hele serie foto's en daarna besloten we ook de binnenkant van de Sagrada Familia te bezoeken (waar we in een ellelange rij voor moesten aansluiten). Eens binnen werd de verwondering nog groter en groter. Echt indrukwekkend om dit langs de binnenkant te kunnen zien en hierbij alle uitleg te krijgen via een audiogids.
Op zondag bezochten we het Parque Güell. We begonnen met het gratis deel van het park, en toen we onze tickets wilden kopen om het 'echte' park te bezoeken, bleken we 2 uur te moeten wachten voor we binnen konden. We aten dus een broodje in een van de vele restaurantjes en deden nog wat souvenierwinkeltjes voor we het park binnen konden. Het park zelfs was ook zeker de moeite en bovenaan had je een mooi zicht over de stad.
Maandag was onze laatste dag in Barcelona en hadden we besloten om ons op te splitsen. Kimberly wou heel erg graag het voetbalstadion van Barcelona zien en aangezien ik niet zo'n voetballiefhebber ben, besloot ik om Casa Mila van Gaudi te bezoeken. Langs de ene kant was het jammer om dit alleen te doen, want dan kon ik mijn verwondering niet onmiddelijk delen. Maar langs de andere kant ben ik ongelofelijk blij dat ik dit toch bezocht heb. Om 17u hadden we onze trein terug en ik was blij dat we rond 22.30 terug thuis waren.
De rest van de week was enorm vermoeiend, met veel opdrachten en uitstappen. Veel uitrusten kwam er dus niet echt van. Op donderdag hadden we de langverwachtte uitstap met Marketing; paardrijden. We bezochten 'Mas de Xetà', een bedrijf waar we ook een paper over moeten schrijven. We gingen dus een paar uurtjes zelf op prospectie. Het paardrijden bleek uiteindelijk maar 10 minuutjes op een pony te zijn, maar het was toch wel heel grappig. Daarna was er nog een mini-klimmuur, een mini-deathride en een kleine rondleiding over het terrein.
Op vrijdag gingen we op uitstap naar Xabia, een stadje op iets minder dan een uur van Gandia rijden. We vertrokken om 9u (lees 9.30) met de bus en de eerste 'opdracht' van de leerkracht was: ga maar een koffietje drinken. We deden dus een gezellig terrasje met de hele klas. Rond 11u begon er een presentatie over Xabia, waarbij ik moeite moest doen om niet in slaap te vallen, want de presentator was niet bepaald enthousiast. Gelukkig volgde er een leuke rondleiding in Xabia, maar was er te weinig tijd om alles te kunnen bezoeken. Dit staat dus zeker nog op mijn to do lijstje voor ik naar huis kom. 's Avonds ging ik nog lopen op de dijk samen met Ike (iets wat ik de laatste tijd al een paar keer heb gedaan; joggen!). Daarna beloonden we onszelf met lekkere 'patatas bravas' in een restaurantje tegenover ons appartement.
Vandaag is het de zestigste dag dat ik in Gandia ben. De tijd gaat zó snel voorbij, echt niet normaal. Zoals ik al zei toen ik dit blogbericht begon te schrijven, vandaag was een van de beste dagen tot nu toe. Vanmorgen maakte Ike en ik ons klaar om beach volleybal te gaan spelen. We hadden om 10u afgesproken op een van de vele volleybalplaatsen op het strand. Uiteindelijk waren we met zo'n tien erasmusstudenten die mee wilden spelen en ik amuseerde me echt. In het middelbaar haatte ik de lessen van volleybal altijd, maar nu was dat echt heel anders. Misschien hielp de 'setting' (zon zee strand) ook wel wat mee. Na een paar uur gingen we naar huis om ons klaar te maken voor de barbecue. Het was een 'evenement' georganiseerd door erasmus en er waren zo'n 50 mensen. Het zaligste was dat het stralend weer was en het op het dak van een van de appartementen te doen was. Hier hadden we een prachtig zicht op de zee en Gandia.
Zoals jullie op de foto rechtsonder kunnen zien, heeft elke prachtige dag ook een iets negatievere kant; ik ben momenteel een kreeft. Maar ik heb er het volste vertrouwen in dat dat rode binnenkort bruin zal zijn!
Nog een hele dikke merci aan alle lezers, het is altijd leuk om te horen dat jullie mijn blog volgen! (dan weet ik tenminste weer voor wie ik schrijf)
Besos,
Jellemieke